جلوه های اخلاق و قانون در تجویز پرستاری: یک تحلیل محتوای کیفی

مقدمه: پرستاران همواره در عملکرد بالینی روزانه خود به دلایل مختلف با مسائل اخلاقی متعددی مواجه می باشند. یکی از موارد قابل بحث در این زمینه، در رابطه با تجویز پرستاری است. پژوهش حاضر با هدف تبیین دلایل تجویز دارو توسط پرستاران در برخی از موقعیت های بالینی صورت گرفت. روش کار: این مطالعه کیفی توصیفی با مشارکت 19 نفر از پرستاران شاغل در یکی از مراکز آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1393 انجام شد. از نمونه گیری هدفمند طی مصاحبه ی نیمه ساختارمند برای جمع آوری داده­ها بهره گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل محتوای قراردادی ( استقرایی) و کدگذاری با نرم افزار MAXQDA (2007) انجام شد. برای دستیابی به صحت و پایایی داده­ها از معیارهای موثق بودن لینکلن و گوبا بهره گرفته شد. یافته ها: تحلیل داده ها منجر به استخراج 5 زیر طبقه و دو طبقه اصلی گردید. طبقات اصلی پدیدار شده شامل "ارزش های انسانی" (با سه زیر طبقه "در اولویت بودن جان انسان"، "وجدان انسانی" و "ایثار و فداکاری") و "هنجارهای سازمانی" (با دو زیر طبقه "حاکمیت قوانین سازمانی" و " نظام پاسخگویی") می باشند.  نتیجه گیری: مشارکت کنندگان علی رغم آگاهی از عدم مجوز قانونی برای تجویز دارو، بدلیل پایبندی به اصول اخلاقی حاضر شده اند، حیات بیماران را در اولویت قرار دهند. از سیاست گذاران نظام سلامت انتظار می­رود تا با تدوین قوانین روشن در تسهیل شرایط مناسب برای تجویز پرستاران در این اقدام بشردوستانه سهیم باشند.